Let dan goed op: 'Zwarte kraaien zitten strak in het pak, terwijl de veren van roeken over het gras slepen als afgezakte broekspijpen.' En wist u dat de roep van de geelgors een beetje klinkt als 'Mama, mama, ik wil een... ij-ij-ij-ijsje!' Dat een zwarte mees helemaal niet zwart is? En dat de grote bonte specht nauwelijks groter is dan een spreeuw?
Dankzij de 'Vogelontdekgids voor jonge onderzoekers' van oppervogelaar Nico de Haan weten wij dat nu wel.

De Haan heeft weinig woorden nodig om vogels te duiden. De waterhoen lijkt op een kipje, de meerkoet is een voetbal op pootjes.
Kijk, daar heb je als aanstormend ornitholoog wat aan.

In deze gids legt De Haan kort uit hoe meer dan honderd alledaagse vogels eruit zien, hoe ze zich gedragen en hoe ze klinken.
Maar hij adviseert de jonge vogelaar om in mierenhopen op zoek te gaan naar 'grijs verbrande sigarettenpeuken.' Want zo zien de uitwerpselen van groene spechten eruit. 'Je kunt ze rustig oppakken en het droge vliesje openmaken. Daarin bevinden zich dekschildjes en andere onverteerbare mierenonderdelen, zodat je, thuis onder een vergrootglas, kunt zien wat de groene specht gegeten heeft.'

Elwin van der Kolk illustreerde de 'Vogelontdekgids'.